Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Γη του πυρός


















Ανοίγω τα μάτια μου
και είμαι σε ένα άδειο δωμάτιο.
Δεν υπάρχει κανείς γύρω μου.
Αισθάνομαι τόσο βαριά.
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη
και δεν βλέπω το πρόσωπο μου 
παρά μόνο μία αλλοιωμένη μορφή
που απλά κάτι μου θυμίζει. 
Στην θέση των ματιών μου
βλέπω δύο βρώμικες λίμνες, 
στη θέση της μύτης μου
βλέπω μία τεράστια τρύπα, 
στη θέση των χειλιών μου
βλέπω δύο φίδια, 
στη θέση του μετώπου μου
βλέπω έναν δρόμο κομμένο στα δύο.
Τεντώνω τα χέρια μου 
να δω αν έμειναν απείραχτα,
όχι στη θέση τους βλέπω τεράστια νύχια,
προχωρώ δίχως να μπορώ να με αγγίξω, 
στο στήθος μου υπάρχει 
ένας κόκκινος βράχος,
τα πόδια μου τρέμουν μα συνεχίζω,
στην κοιλιά μου υπάρχει ένα μωρό
μπλεγμένο στον ομφάλιο λώρο του,
στα πόδια μου δύο τεράστια πλοκάμια
που κινούνται αηδιαστικά. 
Ψάχνω να βρω τι με έκανε έτσι,
ουρλιάζω δυνατά
μα η φωνή μου
δεν ακούγεται…
η απόλυτη σιωπή.
Ανοίγω τα μάτια μου
και είμαι σε ένα άδειο δωμάτιο.
Θυμάμαι τον πατέρα μου
να με κρατάει
βρέφος στην αγκαλιά του,
και την μάνα μου
πιο όμορφη και ευτυχισμένη
από κάθε άλλη φορά,
την αδερφή μου
να τρέχει κάθε τόσο
και να ακούει αν ανασαίνω.
Θυμάμαι τον κόσμο
να φωνάζει στους δρόμους,
να καίει, να σπάει,
αυτή η ηλεκτρισμένη
ατμόσφαιρα επανάστασης,
που όλα μυρίζουν
φωτιά και έρωτα.
Ανοίγω τα μάτια μου
και είμαι σε ένα άδειο δωμάτιο.
Θυμάμαι τον πατέρα μου
να φεύγει
και την μάνα μου
πιο γερασμένη και δυστυχισμένη
από κάθε άλλη φορά,
την αδερφή μου
να με διώχνει από κοντά της
σαν λυσσασμένο σκυλί.
Θυμάμαι τον κόσμο
να πυροβολείται στους δρόμους
και αυτή η μυρωδιά αίματος
σε ολόκληρη την πόλη.
Ανοίγω τα μάτια μου
και είμαι σε ένα άδειο δωμάτιο.
Θυμάμαι εσένα…
Τα ζωγραφισμένα σου χέρια
να με αγκαλιάζουν,
την ανάσα σου
όταν κάναμε έρωτα,
την φωνή σου,
να μου λες,
«μαζί θα ζήσουμε ευτυχισμένοι».
Το λευκό μου κορμί,
τα κόκκινα χείλη μου,
τον ήχο του γέλιου μου.
Θυμάμαι την μορφή σου
να κλαίει πάνω 
από το νεκρό μου σώμα.
Λυπάμαι…
λυπάμαι αγάπη μου,
που χάθηκαν όλα.
Κοιτάζω έξω
από το θολό τζάμι,
η πόλη είναι μαύρη, κρύα,
όλοι είναι με σιδερένια μέλη, 
όπως εγώ.
Κλείνω τα μάτια μου
και είμαι σε ένα άδειο δωμάτιο.
Το μόνο που θέλω
να θυμάμαι…
είναι η μορφή σου.