Σπασμός

Κάθε πρωί ξυπνάει στις 7 παρά τέταρτο,

βουρτσίζει τα δόντια της

και χτενίζει τα μαλλιά της,

τα πιάνει ψηλά, σφιχτά.

Καθαρίζει το σπίτι και στις 2 μαγειρεύει.

Στις 5 σερβίρει το φαγητό

και ύστερα, πλένει τα πιάτα.

Στις 7 κάνει γυμναστική

για να διατηρεί το κορμί της.

Στις 11 φοράει το σέξι νυχτικό της

και την πηδάει ο άντρας της.

Στις 1 τα ξημερώματα σηκώνεται αργά

από το κρεβάτι της

και κάθεται γυμνή στο σαλόνι,

μέχρι τις 4 καπνίζει κοιτάζοντας το ίδιο σημείο.

Όλα είναι μια επαναλαμβανόμενη κίνηση.

Η ίδια εικόνα,

ξανά

και 

ξανά.

Το επόμενο πρωί η πόλη θα είναι σιωπηλή

και από τη πόρτα της θα στάζει αίμα.

Εκείνο το πρωί,

θα πνίξει τον άντρα της με το μαξιλάρι,

θα βιάσει μέχρι θανάτου την υπάλληλο της ΔΕΗ,

θα κόψει το λαρύγγι του διευθυντή της τράπεζας,

θα κρεμάσει όλους τους μπάτσους από τα ίδια τους τα έντερα,

θα κάψει τα σπίτια όλων όσων αγαπάει,

θα βρεθεί ξεκοιλιασμένη

στην μέση της Εθνικής οδού Αθηνών - Πατρών.

Τα μάτια της θα είναι ορθάνοιχτα

και θα χαμογελάει.

Ήθελε να τους ελευθερώσει όλους.

Δεν άντεχε άλλο

αυτή την επαναλαμβανόμενη κίνηση,

την ίδια εικόνα,

ξανά

και

ξανά.

Έλεγε.

"Οι ευαίσθητοι δεν μπορούν να επιβιώσουν εδώ" .