Γιατί είμαστε ακόμη εδώ;

Θέλω να σου μιλήσω,
για την ελευθερία,
για τον έρωτα.
Το μαζί
να σημαίνει να μην πνίγεται
ο ένας από τον άλλον.
Ο έρωτας
να σημαίνει
όχι πάντα μόνο εγώ και εσύ.
Θέλω να σου μιλήσω,
για την μοναξιά.
Που την έχουμε ανάγκη
και τελικά αυτή μας κατατρώει.
Η φυλακή είναι
παντού γύρω μας.
Μπορούμε
να ζήσουμε ελεύθεροι;
Θέλω να σου μιλήσω,
Τι λες να φύγουμε μακρυά;
Να φύγουμε
από το γνωστό κάδρο.
Να μην είμαστε ίδιοι.
Ναι, και εγώ φοβάμαι,
αλλά, περισσότερο
με τρομάζει αυτό το κάδρο.
Θέλω να σου μιλήσω,
έχω ανάγκη να ξανά ερωτευτώ.
Όχι, όχι κάποιον άλλο,
εσένα, εμένα, την κάθε ημέρα.
Ναι το ξέρω,
προσπαθείς,
και ότι κάνεις,
είναι για εμάς.
Μα,
θέλω να κάνουμε έρωτα
κάθε μέρα,
όχι μόνο Παρασκευή και Σάββατο,
και να κοιμόμαστε όταν ξημερώνει
όχι από τις 11.
Θέλω να σου μιλήσω,
δεν θέλω να φοβάμαι
τον θάνατο.
Μα, δεν με τρομάζει αυτός,
αλλά ότι
θα με πλακώσει το σπίτι.
Η μοναξιά του,
η καθημερινότητα του,
οι ανάγκες του.
Δεν θέλω να πεθάνεις
πρώτος εσύ,
δεν θα μπορέσω να συνεχίσω
χωρίς εσένα.
Μα ούτε και εγώ
να πεθάνω πρώτη,
δεν θα μπορέσω να σε αφήσω πίσω.
Μαζί, μαζί.
Θέλω να σου μιλήσω,
πάμε να φύγουμε.
Τίποτα δεν μας ανήκει.
Τίποτα δεν μας χαρίζεται.
Είναι όλο ένα φιάσκο.
Όσο μένουμε εδώ,
θα μισήσουμε
ο ένας τον άλλον,
γιατί πάντα κάτι θα μας λείπει.
Χτίζοντας αυτή τη ζωή
γκρεμίσαμε μια άλλη,
της ελευθερίας μας.
Δεν θέλω να μας καταπιεί
ο χρόνος.
Ξέρω όπου και να πάμε,
ο πόνος θα μας ακολουθεί.
Μα,
είναι αβάσταχτο
ότι "πληρώνουμε" αυτόν τον κόσμο
που σκορπάει θάνατο
και χτίζει μόνο φυλακές.
Θέλω να σου μιλήσω,
αυτή τη βδομάδα
δεν πήγα στη δουλειά
γιατί τους σιχαίνομαι όλους
και πιο πολύ το αφεντικό.
Θέλω να σου μιλήσω,
το νοίκι δεν το έβαλα στην τράπεζα,
το κράτησα,
και στο σούπερ μάρκετ
πήρα μόνο κονσέρβες,
τα πιο πολλά ρούχα μας
και τα έπιπλα μας τα χάρισα.
Είμαστε έτοιμοι,
πάμε.
Θέλω να σου μιλήσω,
θέλω να σου μιλήσω,
γιατί είμαστε ακόμη εδώ;